Szaniec widziany z wód kanału portowego
Mewi Szaniec (Möwenschanze) jest położony u nasady półwyspu Westerplatte, pomiędzy Westerplatte i Wisłoujściem, tuż na wschód od dawnego ujścia Wisły do Bałtyku. Od strony wody odbija się w Zakręcie Pięciu Gwizdków będącym stykiem Martwej Wisły i kanału portowego.
Szaniec był jednym z elementów systemu fortyfikacji broniących dostępu do Gdańska od strony morza. Pierwotnie wybudowany przez Francuzów w pocz. XIX w. został zniszczony w 1829 r. przez powódź na Wiśle. Na jego miejscu Prusacy w połowie XIX w. wybudowali zespół fortyfikacji obronnych, którego jeden z elementów przetrwał do dnia dzisiejszego. W połowie lat '70 XIX w. Mewi Szaniec zmienił swoją funkcję. Został przebudowany na baterię artylerii nabrzeżnej z trzema stanowiskami ciężkich dział kalibru 210 mm. W 1912 roku przestał pełnić funkcje militarne i zaczął być wykorzystywany w celach portowych.
We wrześniu 1939 r. po kapitulacji Westerplatte Mewi Szaniec stał się pierwszym obozem jenieckim dla polskich żołnierzy. Wcześniej z jego rejonu żołnierze niemieccy nacierali na polską Wojskową Składnicę Tranzytową.
Po zakończeniu II Wojny Światowej szaniec przeszedł na własność Urzędu Morskiego w Gdyni. W chwili obecnej obiekt jest zamknięty i nie użytkowany. Od marca 2008 r. trwa procedura wpisywania Mewiego Szańca do wojewódzkiego rejestru zabytków. Budowla stanie się oficjalnie zabytkiem w ciągu kilku najbliższych miesięcy. W przyszłości będzie pełniła funkcje muzealne, prawdopodobnie jako element Muzeum II Wojny Światowej lub Muzeum Pola Bitwy Westerplatte.
Resztki napisu Moewenschanze i kamienny zwornik z wykutą datą budowy-1846
Brama muru nasady
Redita krzyżowa
Budulec szańca - cegła z Kolibek pod Gdańskiem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz